En dan in eens is het begonnen!

Lieve iedereen,

Heel erg bedankt voor alle lieve en aanmoedigende berichten! Inmiddels ben ik weer beter en fris en wel begonnen aan mijn grote avontuur, maar allereerst zal ik jullie het een en ander vertellen over mijn laatste week in Santiago.

Maandag kreeg ik wederom een nieuwe leraar en precies degene die ik graag wilde hebben! Dus dat begon goed. Had een hele leuke klas met wederom een hoop Brazilianen en een Fransman. Er werd veel meer gesproken tijdens de lessen en ik merk dat dat heel goed is om mijn spreekvaardigheid te verbeteren. De spaanse rollende 'r' is voor mijn Braziliaanse klasgenootjes erg lastig om uit te spreken en zorgde voor een hoop lol tijdens de lessen als zij hun tong braken over enkele (voor mij simpele) woorden zoals; jara roga of Ferrari roja. Wat betekend: rode karaf en rode Ferrari. Ook hebben we erg gelachen om het feit dat enkelen onder ons (waaronder ik) dwars door een aardbeving zijn geslapen. Dit is al de tweede keer dat me dat overkomt! Balen!
Thuis was de sfeer helaas minder gezellig; de nanny was namelijk erg boos op Diana. Er zijn meerdere momenten waarop de nanny een beetje uitgebuit wordt namelijk. Zo verkeerd t huis in het weekend in een ware chaos, worden er geen borden afgewassen en wordt niks meer opgeruimd. Tot dat de nanny maandag weer binnenkomt en de hele rotzooi op mag ruimen. Dit is overigens niet haar taak. Zij is er alleen om op het kind te passen en een klein beetje mee te helpen in het huishouden, maar niet om schoon te maken. Nu was Diana op het lumineuze idee gekomen om Trini, een kind van 2 jaar oud, zonder luiers rond te laten lopen. Want zij was wel oud genoeg om zindelijk te worden! Jaja... Je kan wel raden wie de rotzooi elke keer op mocht ruimen als Trini t weer had laten lopen. Nou ja, ik wilde me er niet mee bemoeien uiteraard, maar er waren nog een heleboel andere zaken die ook niet helemaal eerlijk waren tegenover de nanny. Te veel om allemaal te noemen. Uiteraard hoor ik het verhaal ook maar van een kant en ik vind Diana gewoon een aardige vrouw, dus hield ik me zo veel mogelijk afzijdig, maar ik kreeg wel een beetje medelijden met de nanny. Ook hebben de nanny en ik natuurlijk veel meer samen gesproken en geleefd, dus heb echt een soort band met haar opgebouwd.

Woensdag gingen we met school op een saaie excursie naar het presidentiële paleis. Wel was het erg gezellig met mijn klasgenootjes en heb ik een hele lieve Russin ontmoet die mij heel veel informatie heeft gegeven over Torres del paine, een groot natuurpark wat ik ga bezoeken in het zuiden van Chili. Zij is daar 3 weken geleden geweest en heeft me heel erg geholpen met al haar tips en tricks. Diezelfde dag heb ik van 15.00 tot 20.00 op school achter een computer gezeten om een aantal onderdelen van mij reis vast te leggen en te reserveren. Kort uitgelegd is het eerste deel van mijn reis als volgt:

Santiago-Curacautin (nationale parken bezoeken). Curacautin-pucón (vulkanen beklimmen, raften, warmwaterbronnen bezoeken en waarschijnlijk veel mensen ontmoeten aangezien het een toeristen stadje is). Pucón- Puerto montt vanaf puerto montt ga ik met de boot naar puerto natales. Vlakbij puerto natales ligt Torres del paine, dit is mijn einddoel van Chili. Daarna steek ik de grens over naar Argentinie en vertrek ik richting Buenos Aires.

Wat ik allemaal gereserveerd heb zijn mijn eerste hostel in curacautin, mijn boottocht (die overig een rib uit mijn lijf kostte, maar goed je moet er wat voor over hebben), mijn hos in puerto natales, zodat ik daar niet naar hoef te zoeken (ik heb mijn tijd namelijk nodig om zsm een buskaartje te bemachtigen richting Torres del paine als ik van de boot af stap) en alle overnachtingen in het park Torres del paine. Dit is waar ik me de afgelopen week behoorlijk druk mee bezig heb gehouden.

Zo ook op donderdag. Na school ben ik mijn buskaartje alvast gaan kopen. Hier viel me op dat ik met een glimlach behoorlijk kon afdingen. Gewoon aardig zijn en mensen zijn aardig tegen mij! Op die manier heb ik €15 bespaard op een buskaartje. 'S avonds ben ik nog uit eten geweest met Gerard en zijn vrouw, Jenny. We hebben heerlijk Peruaans gegeten en eindelijk heb ik weer een goed stukje vlees naar binnen gewerkt. Ook hebben Gerard en ik weer wat informatie doorgenomen voor mijn reis.

Mijn laatste dag op school heb ik feestelijk afgesloten! Ik heb nog geen echt diploma ontvangen, want ik ga nog een extra week Spaanse les volgen in Buenos Aires. Hier hoop ik mijn niveau B1 af te ronden. Ben nog wel met mijn lieve leraren op de foto geweest. Op school ben ik nog even voor een laatste keer achter de computer gekropen om alles te controleren en nog de laatste reservering te plaatsten bijna alle belangrijke dingen liggen nu vast dus dat geeft wel een goed gevoel. Even wat meer rust. Moet natuurlijk wel op tijd in Torres del paine zijn, want anders gooi ik een hoop geld weg. Dus ik mag vooral de boot niet missen en de bus naar Torres del paine ook niet. 's Avonds hebben we leuke BBQ gehad op school waar de salsa merengue geleerd heb van een van mijn leraren die dus ook dansleraar bleek te zijn. Na een paar drankjes kwamen de gitaren ook boven tafel en hebben we ouderwets gezellig liedjes gezongen! Na de BBQ ben ik nog samen met die Russin en een paar Brazilianen naar een feest gegaan om mijn verblijf in Santiago in stijl af te sluiten.

Zaterdag ben ik op t fietsje naar een warenhuis gegaan op zoek naar een gasstelletje, maar heb ik niet kunnen vinden. Helaas pindakaas! Wel weer een ontspannend ritje op de fiets gehad! Die heb ik overigens goed gebruikt in mijn laatste week, genieten :) Krijg je weer een beetje zo'n 'thuis' gevoel. Ook heb ik mijn tas ingepakt voor zover dat mogelijk was. Een deel van mijn kleren had ik namelijk 's ochtends gewassen en hing nog te drogen aan de waslijn. Om de tijd goed te besteden heb ik nog even mijn broeder kunnen feliciteren met zijn verjaardag via een Skype gesprek. Moeders en Jack heb ik ook nog even gesproken en toen was het tijd om wie is de mol te kijken voor wat broodnodige ontspanning! Nou voor mij is de spanning d'r wel af hoor; ik weet niet wie programma maker is, maar na zo veel hints uit deze aflevering is het voor mij wel overduidelijk wie de mol is! SUKKEL! Maar goed, dat ter zijde ;) haha.

Zondag heb ik mijn tas volledig ingepakt. Ik ben niet meer van plan om terug te keren naar Santiago, dus heb geen spullen achter gelaten. Na een laatste Skype gesprek met Roos, Emma en Hessel heb ik voor de laatste keer afgesproken met Gerard. Samen met zijn twee jongste zoons zijn we naar het park gegaan, waar Francisco met een zeilbootje speelde en Matthijs in de speeltuin werd gedumpt. Zodoende konden Gerard en ik rustig de laatste details bespreken.
Eenmaal teruggekeerd in mijn gastgezin werd ik overladen met snoepgoed en taart, want Trini haar verjaardagsfeestje was gaande. In deze kindergekte heb ik me ook psychisch voorbereidt op mijn reis. Rond 21.30 ben ik samen met Diana naar het metrostation gelopen waar ik haar gedag heb gezegd en mijn solo reis dus begon! Na een half uur vertraging zat ik om 23.15 eindelijk in de bus. Ik werd heel vriendelijk geholpen door een paar Chilenen op het busstation, die zagen dat ik wat verontrust rond liep, omdat ik maar niet snapte waar de juiste bus was. Het antwoord was te verwachten: de bus was gewoon te laat. Maar ondanks het feit dat ik dat wel had verwacht, zat het me niet lekker. Ook had ik nog een leuk gesprek met een Rus gevoerd, dus al snel kalmeerde ik. Hij wees me nogmaals op de erge diefstal in Chili. Gelukkig was ik daar wel vaak genoeg voor gewaarschuwd in Santiago en heb ik alles nog. Gelukkig schijnt het zuiden een stuk veiliger te zijn wat betreft diefstal. In de bus heb ik een hele vriendelijke dame ontmoet, die in Curacautin woont. Eenmaal aangekomen in Curacautin om 8.00 nodigde zij me uit om samen met haar te ontbijten bij haar thuis. Dit vond ik erg lief van haar en dus heb ik het aanbod geaccepteerd. Curacautin is overigens een dorp en dus was het een verademing om eindelijk weer wat rust te voelen om me heen na zo'n drukke stad. 'S ochtends was het erg koud en dus was een warm welkom bij iemand thuis wel erg fijn. Die dame heet overigens Maria. Onwijs lief mens! We hebben uren zitten babbelen over van alles en nog wat. Haar huis was tevens ook haar werkplaats, want zij bezit een winkeltje die aan het huis vast zit. Om half tien ging t winkeltje open en kwam de hele buurt zo ongeveer even langs al was het maar om even gedag te zeggen. Hier werd ik gelijk voorgesteld aan een Duits meisje wat al een tijdje hier verblijft. Samen met haar een een Zwitserse vriendin ben ik rond het middaguur naar mijn hostel gelopen. Hier werd ik hartelijk ontvangen door de eigenaren in een onwijs leuk kneuterig en eco-vriendelijk hostel. Meteen kreeg ik een hele kamer voor mij alleen aangewezen aangezien er geen andere mensen waren bij mijn aankomst. Dus nu heb ik een kamer met 4 bedden voor mezelf. Ik heb gelijk even boodschappen gedaan en ben langs de toeristen office gelopen om te vragen waar ik uitstapjes kon regelen naar parque nacional conguillo. Helaas werd ik verwezen naar mijn eigen hostel. Maar daar was ik natuurlijk al van op de hoogte. De prijzen vielen me alleen tegen (€70 voor een dag). Ook werd ik verwezen naar een andere office, maar die was helaas gesloten vandaag. De excursie hing ook nog af van 2 andere mensen, Canadezen, die aan hadden gegeven interessen te hebben. Voor een excursie zijn namelijk minimaal 2 mensen nodig. Uiteindelijk wilde die Canadezen liever zelfstandig door het park en ging de excursie dus niet door. Wel hebben we een mooie (misschien zelfs betere) oplossing gevonden: we nemen nu met z'n drieën een transfer die ons naar het park brengt en ook weer ophaalt. Deze optie kost me slechts €28! Nog al een verschil. Maar dan moet ik nog wel zelf mijn lunch en entree betalen. Al met al nog steeds stukken goedkoper. Ook hebben we met de eigenaar van het hostel de wandelroutes besproken. 'S Middags heb ik heel rustig met Michiel en daarna met Rik geskyped. En plotseling kwamen er een heleboel Chilenen binnen in het hostel. Dus ben ik niet meer alleen. Gelukkig nog wel mijn eigen kamertje is behouden. Ben nog even snel een paar extra boodschapjes gaan doen voor morgen en daarna als een gek mijn reisverslag gaan schrijven! Al schrijvende voer ik leuke gesprekken met een van deze vriendelijke Chilenen. Ik was door Maria nog uitgenodigd om in de middag terug te komen, maar t is er niet meer van gekomen. Morgen moet ik vroeg op voor de excursie, dus ik ga gauw douchen en naar bed!

Ik hoop weer veel van jullie te horen! Veel lieve knuffels!

Ps. Ik heb vandaag al van 6 verschillende mensen complimenten gehad over mijn Spaans. Mensen vinden het echt knap dat ik in 6 weken zo goed Spaans heb geleerd. Nou vind ik mijn spreekvaardigheid echt wel meevallen, maar ze merken wel dat ik hun goed begrijp en dat ik echt mijn best doe en dat waarderen de Chilenen!