Eerste dagen in het gastgezin

Hola mis amigos!

Het is al weer een paar dagen geleden dat ik wat geschreven heb, tijd voor een nieuwe update!
Sinds mijn aankomst in het gastgezin is er veel gebeurt. De afgelopen dagen waren super druk en ook behoorlijk uitputtend, vandaar dat ik 's avonds te moe was om nog te schrijven.
Zondagmiddag heeft Gerard mij naar m'n gastgezin gebracht. Dit was nog een heel gedoe, aangezien het adres niet klopte. Na een paar telefoontjes met de talenschool is uiteindelijk het juiste adres doorgegeven en stonden we voormeet goede huis. 'YES, ik ben er' is wat ik dacht, maar helaas; niets is wat het lijkt! Het volgende probleem was de afwezigheid van mijn gastvrouw Diana. Ook hier was weer sprake van miscommunicatie. Opnieuw hebben we het noodremmen van de talenschool gebeld en een uur later was Diana thuis. In de tussentijd heb ik samen met Gerard en Jenny wat gedronken in een van de plaatselijke restaurantjes. Uiteindelijk is alles goed gekomen en ben ik veilig aangekomen in mijn leuke gastgezin! Diana is moeder van Trini, haar dochtertje van bijna 2 jaar oud. Zondag is hier familiedag en dus kwamen er twee broers, een nicht met haar dochter en Diana's moeder op bezoek. Het zijn allemaal hele lieve mensen die echt hun best doen om met me te communiceren en me een beetje Spaans te leren. Ook hebben ze me uitgenodigd om met hun naar het strand te gaan dit weekend. Het is alleen nog niet zeker of ze wel gaan. Gister had ik mijn eerste schooldag. Ik was vroeg opgestaan om me klaar te maken en tot mijn verrassing was de nany van het huis ook gearriveerd. Zij zorgt overdag voor Trini als Diana aan het werk is. Ik ben de afgelopen dagen mijn eetlust een beetje kwijt. Ik denk dat het door de spanning komt, maar het zou ook met de warmte te maken kunnen hebben. Het is hier gewoon aangenaam qua temperatuur, maar toch gek omdat het natuurlijk eigenlijk winter is voor mijn gevoel. Dus ik zit met tegenzin mijn ontbijt 's ochtends naar binnen te werken. Nou is het ontbijt hier ook niet echt je van het... Maar ik kan altijd zelf nog wat lekkers kopen uiteraard.
Ik heb de weg naar school zelf gevonden, het is ongeveer 15 à 20 minuten lopen. 'S ochtends is het nog vrij rustig op straat, op de mensen die naar hun werk gaan na. Maar als ik 's middags dezelfde weg terug loop naar huis, bruist het van de mensen! Alle terrasjes zitten vol en overal klinkt muziek. Dit was de eerste keer een hele verrassende ervaring voor mij, want diezelfde ochtend had ik geen idee dat door een straat was gelopen die uitpuilt van de barretjes en restaurantjes! Pas rond de middag gaan al die tentjes natuurlijk pas open en worden de tafels en stoelen buiten gezet.
Maar goed, zoals ik zei had ik de weg naar school in een keer gevonden en toen ik eenmaal binnen was begon het pas echt. Allereerst maakte ik kennis met een paar andere beginnende studenten. En op eens hoorde ik iemand anders zich voorstellen en vertellen dat ze uit Nederland kwam. Ik geloofde m'n oren niet, dus vroeg zelf nogmaals voorzichtig waar ze vandaan kwam. Op het moment dat ik de magische woorden 'yo soy holandesa' hoorde sprong ik bijna op uit m'n stoel en antwoordde natuurlijk gauw dat ik ook Nederlands ben. Ook zij was super blij te horen dat ze een soulmate gevonden had die in het zelfde schuitje zit. Ze heet Yousra en is 26 jaar. Dol enthousiast begon ik aan mijn Spaanse test die zou gaan bepalen op welk niveau ik les zou krijgen. Al snel bleek dat de test vrij pittig was, maar ik heb er kennelijk toch wat moois van gemaakt. Ik ben namelijk op het tweede niveau ingestroomd! Mijn leraar vertelde me dat inhebt schriftelijke deel goed had gedaan, maar dat luisteren en praten moeilijk is voor mij. Nou dat klopt wel!
Op deze school barst het van de Braziliaanse studenten, ik ben samen met Yousra echt een uitzondering. Dit maakt het voor ons wel lastig, aangezien alles in het Spaans gaat. Niemand spreekt Engels hier. Dus ook alle uitleg wordt gegeven in het Spaans. De eerste les was dan ook behoorlijk pittig. Godzijdank, zit ik samen met Yousra in dezelfde klas! Zij spreekt al iets beter Spaans dan ik, dus kan ze mij vaak helpen tijdens de les. We zitten samen in een klasje met 3 Brazilianen. Lekker klein dus! Tijdens de pauze hebben we nog een Nederlands meisje ontmoet: Lieke. Zij zit hier al een week en heeft het erg naar d'r zin. Ze is 17 jaar en gaat over 3 weken ook in d'r eentje rondreizen in Argentinië en Peru. Ook zij sprak nauwelijks Spaans toen ze hier begon en zit momenteel in het eerste klasje.
Na onze pittige eerste les hadden we een gezamenlijke lunch om de nieuwe studenten te verwelkomen. Tijdens deze lunch werd ons van alles en nog wat verteld en uitgelegd over ons verblijf hier in Santiago. Ik heb natuurlijk bijna niks verstaan aangezien alles wederom in het Spaans was, ook Yousra kon er weinig van bakken. Dit komt ook grotendeels doordat de Chilenen heel snel spreken en bepaalde woorden inslikken waardoor het nog is een graadje lastiger is om te verstaan. Na de lunch kregen we een verplichte city tour, die erg leuk was. We zijn door het centrum gelopen en hebben wat uitleg gekregen over de omgeving, uiteraard weer alles in het Spaans. Alleen had ik dit keer het geluk dat er een Duitse vrouw in ons midden was die al redelijk goed Spaans spreekt. Ik heb haar gevraagd of ze me wilde helpen, aangezien ik anders niets zou meekrijgen van het hele verhaal. Ik heb nog nooit zo makkelijk overgeschakeld van Nederlands naar Spaans naar Duits! Maar wat was ik blij zeg! Op deze manier heb ik dus toch nog een hoop meegekregen.
Gerard had mij geadviseerd om een Chileense simkaart te kopen, ook hierover kregen we wat informatie tijdens de city tour. Hier ga ik later zelf nog een keer voor naar de winkel, maar eerst moet ik echt aan m'n Spaans werken. Ik merk gewoon dat de taalbarrière erg ingewikkeld kan zijn. Na de tour, zijn de Brazilianen aan t bier gegaan en zijn Yousra, Uli (de Duitse) en ik een ijsje gaan eten. Nouja, ik heb gekeken naar t ijs, want ik was bang dat m'n maag anders zou flippen. Maar het was een beroemde ijszaak, dus ik moet eigenlijk een keertje terug gaan! Na dit hele avontuur ben ik weer naar huis gelopen en op m'n bed gestort. Diana haar jongste broertje (Danny) was er weer en samen met Diana, Danny en Trini heb ik nog een klein wandelingetje door de buurt gemaakt. De buurt waar ik in woon heet Bellavista en is een soort artiestenwijkje. Dit is te zien aan alle mooi gekleurde huisjes. Ik durf niet zo goed foto's te maken, omdat ik natuurlijk al opval als toerist en het eng vind om met te veel waardevolle spullen over straat te gaan. Maar ik heb wel een paar foto's gemaakt met m'n iPhone, dus die zal ik snel op Facebook zetten.
Mijn tweede dagje op school was al een stukje fijner, omdat ik al veel meer woorden herken dan gister. Ik heb 4 uur les op een dag, van 09.00 tot 13.00, maar na die 4 uur val ik bijna om van vermoeidheid! Het is best intensief om je zo te moeten focussen op een taal die je niet beheerst. En de lessen gaan in een redelijk hoog tempo. Op dit moment is het voor mij denk ik het belangrijkst om de werkwoorden te gaan leren, want op die manier kan ik hopelijk snel zinnen maken. In mijn eerste huiswerk opdracht moest ik vertellen in verleden tijdsvorm wat ik gistermiddag had gedaan. Dit ging redelijk goed met mijn woordenboek bij de hand. Vandaag moest ik al een kleine biografie schrijven wat ook best aardig ging. Het gaat dus allemaal in een redelijk vlot tempo! Vandaag heb ik geen huiswerk opgekregen, dus dat is voor mij een mooie kans om op m'n gemak naar de werkwoorden te kijken. Ik heb na school niks meer gedaan, maar ben direct naar huis gegaan en heb even met mama en Rik gebeld. Ik vind het heel fijn om van het thuisfront te horen, dus aarzel niet om te reageren om m'n reisverslagen. Tot nu toe heb ik al hele lieve berichtjes ontvangen!
De nany is echt een schat van een mens en vraagt veel aan me waardoor ik goed kan oefenen met mijn Spaans. Ook probeer ik haar van alles te vragen om mijn woordenschat te vergroten.
Morgen wordt weer een lange dag, waarbij we geen les krijgen op school, maar in een museum. Daarna gaan Yousra en ik de stad even wat beter verkennen. Ook ben ik uitgenodigd door de oudste broer van Diana om naar een show te komen kijken op Patio Bellavista. Hier wil Yousra ook graag heen.

Tot zo ver mijn verhaal, hasta luego!

P.S. Voor de mensen met een smartphone: als je graag wilt bellen met mij, download dan even de applicatie viber. Dit is een app waarmee je heel gemakkelijk gratis kunt bellen zolang je internet hebt. Dit werkt veel fijner dan Skype, omdat je niet per se een afspraak moet maken van te voren, maar gewoon kunt bellen. Dus als ik ergens wifi heb, kan ik spontaannproberen te bellen met een van jullie en dan merk ik wel of je opneemt ;)