De verrassingen van Chili!

Hola chicos!

Het is alweer 5 dagen geleden dat ik een reisverslag geschreven heb. En er is ook veel gebeurd. Kortom, de hoogste tijd om weer te schrijven voordat ik alles vergeet!

Vrijdag was mijn laatste lesdag samen met Yousra en om de week een beetje feestelijk af te sluiten, zijn we samen op stap gegaan. Van onze professorcito hadden we de tip gekregen om een speciaal drankje, een terremota (aardbeving), te gaan drinken. Dit aparte drankje bestaan uit zoete wijn, ananas ijs en siroop. Erg zoet en goed te drinken! Om dit drankje te drinken zijn we niet zomaar het eerste beste café ingestapt. Nee, onze leraar had ons naar een heel beroemd café gestuurd, waar ook alle locals komen. Na lang zoeken hadden we dan eindelijk dat café gevonden en stonden we midden in een drukke mensenmassa. Het was een beetje een Urban, underground cafeetje, waar ik in m'n eentje niet zomaar naar binnen gelopen was. Yousra en ik vielen natuurlijk nog al op. Heel voorzichtig hebben we twee terromotas besteld en hebben we een tafeltje gedeeld met 2 andere mannen. In eerste instantie reageerde we nogal huiverig en terughoudend op de vraag of wij een tafeltje wilde delen, want om eerlijk te zijn zagen die mannen er een beetje verwilderd uit. Maar al snel bleek dat het een stel hele leuke gekke muzikanten waren die zelf ook de wereld rondreizen. De een kwam uit Chili, de ander uit Colombia. Een van hen sprak ook goed Engels en heel goed Frans, omdat hij in Frankrijk gewerkt heeft als kok. We hebben onwijs gezellig gebabbeld en na ons drankje zijn Yousra en ik samen met deze muzikanten door het park terug richting school gelopen waar wij 's avonds weer een feestje zouden hebben. Onderweg hebben ze nog een leuk nummertje voor ons gespeeld midden in het park. Ook kwamen we een groepje dames tegen die aan het drummen waren en gek zoals ze waren begonnen onze nieuwe amigos vrolijk mee te spelen met hun fluit en gitaar. Het was zo leuk om op deze onverwachte manier de grootste lol te beleven met twee mensen waarvan je nooit had verwacht dat je ze zou tegen komen!
Na deze gekken, maar vooral leuke middag ben ik gauw naar huis gegaan om te eten om vervolgens weer terug naar school te gaan voor het afsluitingsfeestje van de week. Dit was niet veel speciaals, maar wel gezellig. We zouden nog met z'n allen uit gaan, maar uit eindelijk is dat er niet van gekomen. Dus Yousra en ik besloten zelf nog even op stap te gaan in de buurt waar ik woon. Dit is ook de enige echte uitgaanswijk in heel Santiago. Onwijs gezellig 's avonds! En net op het moment dat Yousra en ik lekker zaten te babbelen in patio Bellavista, komen er twee bekenden voorbij gelopen. Helemaal verbaasd stonden we weer oog in oog met onze vrolijke muzikanten van die middag! Samen met hun hebben we de rest van de avond doorgebracht op een pleintje vlak bij mijn huis. En zo kreeg ook onze avond weer een verrassende wending.
Rond een uurtje of 01.00 vonden we het wel mooi geweest en zijn we weer naar huis gegaan. Ik heb afscheid genomen van Yousra, want zij ging helaas alweer door naar Beunos Aires om daar nog een weekje Spaanse les te volgen. Haar eindbestemming is het carnaval in Rio de Janeiro.
Zaterdagmiddag zou ik opgehaald worden door Gerard om samen met hem en zijn familie naar de kust te gaan, waar hij een huisje heeft. Helaas had Gerard het zaterdag erg druk en hadden we besloten om zondag ochtend te vertrekken. Hierdoor veranderde mijn zaterdag in een dagje thuis op de bank. Maar ik heb m'n tijd goed benut om te studeren en wie is de mol terug te kijken, ik moet natuurlijk wel bij blijven!
Ook zondagochtend was Gerard ruim 2 uur te laat, maar ik begin al te wennen aan de Zuid-Amerikaanse mentaliteit. Onderhand ken ik alle geluiden uit de omgeving ook al uit m'n hoofd. Het stikt hier van de honden en 's avonds als ik wil gaan slapen wordt er altijd een soort blafcompetitie gehouden. Ook is mijn kleine zusje, Trini, niet de makkelijkste rond bedtijd en zij piept vrolijk mee tussen de blafcompetitie van de honden. Na ongeveer een kwartiertje denk je dan dat alles weer stil is en gaat er nog even een autoalarm af. Gister was ik met Rik aan het bellen, toen dat alarm afging. Hierop kreeg ik gelijk de vraag of ik op de kermis stond! Tja t is niet altijd even tranquilo in de grote stad.
Zondag zijn we in Gerard z'n Porsche naar Algarobbo gereden, waar zijn huisje staat. Onderweg zijn we nog langs een paar andere pittoreske kustplaatsjes gereden. Eenmaal aangekomen bij Gerard zijn huisje viel het me op hoe stil het was in verhouding tot Santiago! Zijn huisje ligt midden in een bos, op 5 minuten afstand van de kust. Ik ben nog even naar het strand geweest om een paar foto's te schieten en heb vervolgens een groot deel van de dag lekker in de tuin geleerd. Naast mij zat Matthias, het jongste zoontje van Gerard, spelletjes te spelen op de iPad of met zijn auto's. Ik heb dus de hele dag een soort maatje gehad. De andere jongens waren weer aan het klussen. Erg warm en zonnig was het niet, maar desondanks kun je onopgemerkt erom verbranden. Gerard had me hier gelukkig voor gewaarschuwd en ik had me op tijd ingesmeerd. Gek genoeg had ik dus toch een kleurtje gekregen! Jenny heeft me nog wat Spaanse woorden geleerd en na een heerlijk avondmaal ben ik doodmoe in bed gaan liggen. Maandagochtend zijn Gerard en ik weer terug gereden naar Santiago. De rest van de familie zit nog 3 weken aan de kust. Op school werden de klassen opnieuw ingedeeld en zijn er twee nieuwe mensen in ons klasje bijgekomen. Een Braziliaan en een Duits meisje, die ik vorige week al had ontmoet. Ook hebben we een nieuwe lerares. Een hele enthousiaste jonge vrouw. Ik merk dat zij veel creatiever is in haar manier van uitleggen dan mijn vorige leraar! Dit is heel fijn als ik iets niet in een keer begrijp. Over het algemeen versta ik nu bijna elk gesprek wat we tijdens de les voeren inclusief de algemene mededelingen die door andere docenten worden gegeven, dus dat is een goed teken! Het wil zelfs wel is voorkomen dat ik iets uit moet leggen aan mijn Duitse klasgenootje, die nota bene Spaans heeft geleerd op school! Het is wel lastig om van het Spaans naar Duits te switchen, dus ik probeer zo veel mogelijk Spaans te spreken. Na mijn eerste schooldag van deze week ben ik direct naar huis gegaan om de was te doen. Onderweg naar huis kwam er plotseling iemand naast me lopen. Hij bleek van school te zijn, nog een Braziliaan! Jeeuj! Maar de Brazilianen zijn wel heel aardig en open minded. Hij stelde zich gelijk voor op Chileense wijze, met een kus op de wang. Het maakt hier niet uit of je iemand al jaren kent of pas een minuut, je begroet elkaar altijd met een kus op de wang. Is wel lekker duidelijk, want daardoor twijfel je dus nooit of je iemand een hand moet geven of drie zoenen zoals wij dat doen in Nederland. Ook de leraren op school begroeten je gewoon met een kus. Haha zie je het voor je!? Nou dat hoef je in Nederland dus echt niet te proberen! Nou is er bij ons op school ook wel een hele informele sfeer, dat wel. De Braziliaan die ik dus net ontmoet had nodigde mij gelijk uit om mee uit eten te gaan samen een groepje van school, maar ik was erg moe en heb verder niks gedaan behalve mijn kleren wassen en studeren onder begeleiding van de nanny. Ze vraagt veel dingen aan mij en ik aan haar, dus ik leer regelmatig nieuwe dingen. Ook zei ze tegen me dat ze me heel lief vond, nou is dat uiteraard wederzijds! Vandaag hoorde ik dat het uitstapje van gisteravond erg duur was, dus ben blij dat ik gewoon een rustige avond thuis gehad heb. Gister kwam de nicht van Diana weer op bezoek. Haar had ik bij mijn aankomst in het gastgezin ook al ontmoet. Ze is Argentijnse en spreek veel duidelijker dan de gemiddelde Chileen. Dus met haar kon ik ook weer een beetje oefenen en gezellig babbelen. Het is echt leuk om te merken dat ik vooruit ga met m'n Spaans. Want de gesprekken die ik gister heb gevoerd, had ik vorige week met geen mogelijkheid kunnen voeren! Mijn gastgezin kijkt me altijd een beetje verbaasd aan wanneer ik aan het leren ben. Dan vragen ze ook: ben je aan t leren?! Waarop ik antwoord: ja natuurlijk! En dan verschijnt er een brede glimlach op hun gezicht met als compliment 'Que bueno!'. Alsof het dus erg speciaal is dat ik huiswerk maak. Nou weet ik ook dat mijn Braziliaanse klasgenootjes na schooltijd helemaal niets doen aan hun Spaans. Zij gaan meestal de stad in en aan de zuip! Maar ik heb me voorgenomen om me vooral deze weken te focussen op m'n Spaans, aangezien ik zonder deze taal geen steek verder kom.
Vandaag was gewoon een dag als geen ander, behalve dan dat de nanny vanochtend nogal opgefokt voorbij schoot. Ze vertelde me dat Santiago de hele dag, 24 uur lang, zonder water zou zitten. Het drinkwater, want uit de stad cajon de maipu komt, was ernstig vervuild geraakt. Hierdoor zitten we dus voorlopig zonder water. De nanny heeft vanochtend alle potjes, flessen en pannen gevuld met het laatste restje water wat nog uit de kraan zou komen. En ook het bad zit helemaal vol. Op school kregen we al snel dezelfde mededeling. De lessen van vanmiddag waren afgelast zodat wij schoon drinkwater konden inslaan (iets wat heel Santiago op dit moment doet). Waarom daarvoor mijn les moest worden afgeschaft is me niet helemaal duidelijk, maar goed... Ik ben met een groep mensen van school naar de supermarkt gegaan en heb daar water en voedsel ingeslagen. We zouden daarna met z'n allen gaan lunchen en naar het park gaan, maar toen ik eenmaal bij de kassa stond, kwam ik er achter dat de rest van de groep al weg was zonder mij. Ze waren me dus vergeten... Erg gezellig! Er zat dus niets anders op dan naar huis te gaan, want om nou met zo'n zware tas in m'n eentje rond te struinen, had ik geen zin in. Eenmaal thuis aangekomen heeft de nanny mij voor tv gezet en hebben we naar het nieuws gekeken, aan de beelden kon ik zien dat er bergen waren ingestort en zo al het water vervuild was geraakt.
Het is dus even afwachten wat er gaat gebeuren. De voorspelling is dat er morgen weer schoon water uit de kraan komt, maar eerlijk gezegd geloof ik daar niks van met die tranquilo mentaliteit hier in Chili! Op dit moment is er of geen water of bruin water. Ben heel blij dat ik gister dus de was heb gedaan! Haha! Het is hier overigens nu 30 graden, dus de timing om zonder water te zitten is helaas wat minder...

Dikke knuffel!