Grensje hoppen en weer door!

Lieve, trouwe volgers,

Om jullie niet weer op te zadelen met een al te lang verslag, ben ik iets eerder begonnen met schrijven. Ik zal proberen het kort te houden ;)

Mijn laatste weekend in BA heb ik doorgebracht met een hoop gezellige avondjes op het dakterras van mijn hostel samen met een paar leuke Engelse meiden, een Nederlandse, Amerikaan en een Duitser. Een van de avonden kregen we zelfs nog een gratis tango lesje, dat sla ik natuurlijk niet af!
Overdag heb ik mooie, kleurrijke wijk La Boca bezocht, waar ik gelijk een paar leuke souvenirs heb gekocht! Het was erg toeristisch, maar ook wel ontzettend grappig op zo'n kleurenpalet aan huizen te zien. Het verhaal gaat dat de matrozen, die vroeger in deze wijk woonden, over gebleven verf die ze gebruikte om schepen mee te schilderen mee naar huis brachten en hun huizen daarmee versierden. Met als effect dat La Boca een van de beroemdste, toeristische wijken van BA is geworden.
Ook heb ik de beroemde zondagsmarkt in San Telmo bezocht. Dit is een eindeloos lange straat vol kraampjes die voornamelijk antiekwaren verkopen. Ook wordt er tango gedanst op straat en zijn er veel muzikalen uitvoeringen op straat. Ik heb een te gekke band op straat gezien waar ik zeker een half uur naar heb staan kijken, voelde echt even goed de Zuid-Amerikaanse sfeer!
Na een vermoeiende dag vol wandelingen keerde ik zondag terug in het hostel waar dus wederom een drankje op het dakterras volgde.

Maandag was een minder interessante dag, omdat ik vrijwel alles al had gezien in BA wat ik wilde zien. Ik ben toen samen met mijn nieuwe kamergenootje een wandeling gaan maken langs de haven en dwars door het centrum. Ook was er voor de tweede keer een poging gedaan om iets van mij te stelen. Dat was me de eerste dag in de metro ook overkomen en nu midden op straat weer samen met mijn kamergenootje. Uit het niets voelde we een soort nattigheid in onze haren en nek belanden, wat dus het gevoel heeft als vogelpoep of iets dergelijks. Echter is dit hoogst waarschijnlijk door een paar dieven op ons gespoten, in de hoop dat je je dan omdraait en zij je tas kunnen stelen in jouw moment van verwarring. Ook bied iemand je altijd heel spontaan en direct aan om je te helpen met het schoonmaken van je tas of haar etc. Ook weer in de hoop om spullen te stelen waarschijnlijk. Aangezien ik al eerder dit soort verhalen had gehoord en ook zelf al aan den lijve ondervonden had, weet ik hoe ik hierop moet reageren en was er niks aan de hand. Wel stonken we een uur in de wind door het vieze goedje waar we mee ondergespoten waren.
Desalniettemin hebben we nog even onze middag afgesloten met een goede Argentijnse lunch in een leuk restaurantje en zijn we rustig aan weer terug gekeerd naar het hostel.
Op ons laatste gezellige dakterras avondje kregen we rond een uurtje of 2.00 gratis kaartjes aangeboden voor de club die letterlijk naast het hostel zat (onze buurman dus). Deze nacht kwam er echter een soort stortvloed aan regen uit te lucht vallen in BA. Waarschijnlijk hebben jullie ook het een en ander op het nieuws gezien hierover. In La Plata, een stad dicht bij BA in de buurt zijn de dagen hierna door ernstige overstromingen 50 mensen om het leven gekomen. Toch zijn wij in de stromende regen bij de buren op bezoek gegaan om nog even een dansje te wagen in een typische 'boliche' zoals dat hier heet. Gewoon een grote club dus ;) rond een uur of 4 was ik er wel klaar mee, want dinsdagochtend zou mijn boot naar Uruguay vertrekken.

Met slechts 3 uurtjes slaap zat ik dus braaf in mijn bootje op weg naar Uruguay, maandagochtend. Het was maar een kleine oversteek, maar wel een heftige door de enorme golfslag. Ik moet zeggen dat ik wederom een beetje misselijk. Ook merk ik dat ik daar steeds vaker last van krijg in bussen. Hoop dat het iets tijdelijks is... Eenmaal aangekomen in Uruguay besloot ik gelijk mijn buskaartje te boeken naar mijn volgende bestemming: Salto, een plaatsje wat iets meer ten noorden ligt in Uruguay (dit was tevens ook mijn laatste bestemming in Uruguay). Het enige probleem was dat ik nergens Uruguayaanse pesos uit te muur kon trekken, dus ik heb eerste de hele stad af moeten struinen om een bankautomaat te vinden die mijn pinpas accepteerde. Wel had ik vernomen dat de ING wat problemen had rond die tijd, dus daar zou de oorzaak ook kunnen liggen. Helaas zat het weer wederom niet mee en heb ik als een baas in mijn oranje regencape over straat geslenterd in het pittoreske stadje Colonia. Montevideo is de hoofdstad van Urugauy, maar van velen had ik vernomen dat Colonia veel leuker was en Montevideo niet echt de moeite waard was om te bezoeken. Zodoende was ik in Colonia beland. Het was een erg schattig stadje, maar met wat zo'n was het denk ik aangenamer geweest. Om even voor de regen te schuilen, ben ik in een leuk restaurantje een stuk taart gaan eten. Ik heb daar zeker een paar uur gezeten en gewacht tot het weer enigszins droog was, maar het mocht niet baten; na een paar minuten buiten te hebben gestaan kon ik op nieuw mijn regencape aandoen. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en ben ik naar het busstation gegaan, waar ik mijn backpack weer op heb gehaald en mijn buskaartje richting Salto heb gekocht. Ik moest met een omweg via Montevideo rijden, maar dan had ik ook wel een nachtbus. Hierdoor kwam ik 's ochtends vroeg aan in Salto. Na een lange wandeling van 40 minuten bereikte ik het enige hostel wat er in dit gehucht bestaat. Hier kon ik €24 per nacht af tikken, zonder ontbijt, zonder keuken. Ook hadden ze geen slaapzalen dus sliep ik in een privé kamer met badkamer, vandaar waarschijnlijk die prijs. 'S middags ben ik lekker gaan ontspannen in de nabij gelegen warmwaterbronnen waar Salto ook om bekend staat. De hele dag heb ik heerlijk liggen weken in dit geweldige warmwaterparadijs. Omgeven door gezinnen die met kun kleine dreumesen het park onveilig maakte heb ik liggen chillen als een beest! Hier en daar een oud rimpelig omaatje ontwijkend, maar wat heb ik genoten zeg! Met zonsondergang ben ik weer terug gegaan naar mijn hostel waar ik heerlijk geslapen heb.

De volgende dag heb ik een stuwdam bezocht die Uruguay voorziet van 65% van alle energie. Doordat ik net aan de gratis bus had gemist moest ik noodgedwongen een vrij prijzige taxi nemen als ik er nog op tijd wilde komen. Hier heb ik een rondleiding gehad en ben ik door hele vriendelijke mensen geholpen om met een medewerker van het stuwdamcomplex terug naar Salto te rijden, zodat ik niet 2 uur op m'n bus hoefde te wachten.
Het plan was dat ik met een boot terug naar Concordia, Argentinië zou gaan, maar helaas was ik verkeerd geïnformeerd over de vertrektijden en was de laatste boot al vertrokken toen ik aankwam. Dus in alle haast ben ik naar het busstation gegaan om dan maar noodgedwongen met de bus naar Concordia te gaan (de boot was 15 minuutjes, de bus 1 uur). Wat het even spannend maakte, was dat ik 1 peso te kort kwam om mijn buskaartje te kopen, aangezien ik juist alles expres al het terug gewisseld naar Dollars. Gelukkig kunnen de Argentijnen niet zo goed tellen en heeft de verkoopster t niet gemerkt. Ook had zij voor mij een perfecte busverbinding geboekt naar Cordoba, mijn uiteindelijke doel. Dus enige spanning verder zat ik rustig in m'n busje en stapte ik in Concordia over op mijn nachtbus naar Cordoba waar ik vrijdagochtend aankwam.

Hier heeft een vriendelijk vrouwtje met mij mee gelopen om de weg naar mijn hostel te vinden. Zij moest toevallig dezelfde kant op en toen ze hoorde dat ik de weg vroeg op het busstation bood ze aan om mijn gids te zijn ;) Ze heeft me ook daadwerkelijk een leuke route laten lopen langs een van de vele kathedralen van Cordoba. In mijn hostel aangekomen kreeg ik de grootste verrassing van de dag: ik kwam wederom iemand tegen die ik ontmoet had op de grote boottocht in Chili! Het blijft me verbazen! Dit keer een wat oudere man van in de 70, Bert, die ook al maanden op reis is. Hij is ontzettend vriendelijk en probeert me altijd tips te geven, maar is ook erg verward en onrustig op sommige momenten. We hebben samen die dag een bakje koffie gedaan en op ons dooie akkertje even bijgepraat. Ook hebben we de eerste Universiteit van Argentinië bezocht, die dus in Cordoba gevestigd is. Na een gezamenlijke maaltijd met Bert in het hostel, ben ik achter de computer gekropen om het een en ander uit te zoeken over mijn reisvervolg. Ik heb namelijk van vele andere reizigers het nadrukkelijke advies gekregen om naar de zoutvlaktes in Bolivia te gaan. In eerste instantie was dit niet mijn plan, ivm veiligheidsredenen. Maar ik heb van velen gehoord dat er wel degelijk hele veilige manieren zijn om de zoutvlaktes te bezoeken, dus na enige research heb ik besloten dat ik het niet wil overslaan.

Zaterdag ben ik naar het park 'quebrada del condorito' gegaan waar je condors kunt spotten. Met een lokale bus ben ik hierheen gegaan, aangezien de tours vol geboekt waren. De wandeling in het park zelf was niet extreem spannend, maar wel mooi. Waar het om ging was het eindpunt: een grote Canyon, waar allerlei condors rondcirkelen gebruikmakend van de goede thermiek. En net op het moment dat er een vogel met een spanwijdte van pak en beet 1,5 meter boven ons langs vliegt, weet een Duitser het te presteren om aan mij te vragen of ik al condors gezien heb!? Waarop ik verontwaardigd aan hem wilde vragen of die blind was, maar meneer beweerde dat de vogel die zojuist was langs gevlogen geen condor was. Ik vroeg aan hem wat dan wel, maar die vraag kon die niet beantwoorden. Wel wist hij te vertellen dat hij in Peru condors had gezien met een spanwijdte van minstens 3 meter, dus de vogels die wij zagen konden onmogelijk condors zijn! Jaja... Want een condor komt inderdaad met een spanwijdte van 3 meter uit z'n ei gekropen! Nou dit was dus echt een Duitser opmerking! Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb niks tegen Duitsers, maar dit sloeg werkelijk alles. Het park heet notabene quebrada del CONDORITO! Gelukkig voor mij ga ik ook nog naar Peru, dus dan kan ik nog eens échte condors spotten ;)
Op de weg terug naar Cordoba kwam ik nog wat andere mensen tegen die dezelfde bus moesten hebben, helaas had die nog wat motorproblemen onderweg en moesten we even overstappen in een andere bus. Maar goed niks aan de hand, we hadden alleen vertraging (en dat is sowieso als standaard hier).

Zondag heb ik gewoon wat rondgehangen in het hostel en een hele leuke Amerikaanse meid ontmoet die haar eerste werkdag had in het hostel. Met haar heb ik leuk gebabbeld en tips uitgewisseld. Vervolgens ben ik lekker gaan lunchen in het centrum, ik had alleen wel moeite met het vinden van een restaurant aangezien het zondag was en dus alles dicht is. Uiteindelijk heb ik een lekkere vleesspies gegeten in een winkelcentrum wat nog wel open was. Ook heb ik even een rekensommetje gemaakt over hoeveel dagen je eigenlijk verkwanseld doordat zondag gewoon nationale siësta dag is in dit continent! Desalniettemin wel een goed manier om uit te rusten. Op een bankje in het park heb ik even m'n lonely planet erbij gepakt om te kijken wat ik op mijn volgende bestemming wilde doen, Cafayate. Die nacht zou ik namelijk met de bus verder reizen. Ik heb momenteel lichte tijdsdruk aangezien ik op tijd in Peru moet zijn om moeders te ontmoeten (om degelijke condors te spotten :p). Vandaar dat ik redelijk snel van de ene naar de andere stad verhuis.
In het hostel heb ik nog even Titanic in het Spaans gekeken samen met wat anderen en spelletjes gespeeld met die Amerikaanse. Om 23.30 vertrok mijn nachtbus naar Tucuman, waar ik 's ochtends aankwam en meteen een buskaartje had gekocht richting Cafayate.

Na een lekker ontbijtje in een van de vele restaurantjes op het busstation kon ik de dag weer aan en vertrok ik met de bus op een prachtige route richting Cafayate! Door de sterk beboste bergen en de drogere, met cactus omgeven landschappen reed de bus in 5 uurtjes naar Cafayate. Bij aankomst op het busstation werd ik door allerlei hosteleigenaren gevraagd om naar hun hostel te komen en uiteindelijk heb ik een aardige vrouw gevolgd naar haar hostel en dat bevalt me heel goed!
Hier heb ik bij binnenkomst een leuke Nederlandse chick, Linde, ontmoet die een stukje samen reist met een Israëlische meid, Noga. Het bleek dat wij ongeveer dezelfde plannen hadden om rondom Cafayate te ondernemen, dus automatisch trokken we samen op. Het begon de middag van mijn aankomst met een bezoekje aan een geitenboerderij. Hier kregen we een rondleiding en uitleg over de kaasproductie, gevolgd door een leuke proeverij. Tijdens onze tour ontmoetten we ook een leuk Belgisch stelletje ontmoet, Valerie en Ben. Met z'n allen besloten we om wat kaas te kopen en gezamenlijk te gaan eten die avond. Noga wilde graag een typisch Israëlisch gerecht voor ons maken genaamd 'shakshoka'. In combinatie met onze lekkere geitenkaas en een goed glas wijn heeft t me perfect gesmaakt! Bekaf van al mijn busreisjes ben ik onder de douche gesprongen en daarna direct m'n bed in. In onze kamer hadden we nog even een lachwekkend tafereel toen een van onze Argentijnse kamergenoten d'r stapelbed niet in kon komen. Dit is ook een behoorlijk hoog bed, zonder ladder. De twee slapende kamergenootjes konden er minder hard om lachen helaas...

Dinsdag hebben Linde, Noga en ik een fiets gehuurd en zijn we richting rio Colorado gefietst om daar een aantal watervallen te bezoeken. Op de heenweg leek Noga nogal wat moeite te hebben op d'r fietsje, maar op de terugweg wist ze geloof ik niet hoe snel ze de berg weer af moest crossen terwijl Linde en ik gewoon enigszins gecontroleerd naar beneden wilden ;) Maar eigenlijk was de fietstocht niet het belangrijkste van de dag, al was de route wel erg mooi! Door de wijngaarden van Cafayate, omgeven door de bergen, bereikte we na een uurtje de rivier en het begin van de meest avontuurlijke hike die ik tot nu toe gemaakt heb! Tussen alle cactussen door op het rotsachtige gebergte hebben we onze weg steeds een beetje verder stroomopwaarts gezocht. In het begin niet al te ingewikkeld, maar naarmate we verder kwamen voelde ik me echt een soort slingeraap. Over smalle bergpaadjes, klauterend op rotsblokken, springend over de rivier en zigzaggend door het hoge gras hebben we een hoop leuke watervalletjes bereikt. De ene nog mooier dan de ander! Eenmaal de vierde waterval op eigen houtje bereikt te hebben, kwamen we een gids tegen die ons verbaasd vroeg of we dat allemaal alleen hadden gedaan. Waarop wij heel zelfvoldaan antwoorden dat we onze persoonlijke Israëlische berggeit, Noga, bij ons hadden die nogal een goed gevoel voor richting en bergklimmen bleek te hebben. Bij passages waarvan ik dacht 'nou dit was het dan, hier kom ik dus echt niet aan voorbij!' Had zij meestal wel een goede oplossing of manier om jezelf een rotsblok op te slingeren. Zodoende hebben we ook op eigen houtje de laatste waterval bereikt, waar we heeeeerlijk gezwommen hebben in de ijskoude rivier. Eenmaal opgefrist en al zijn we weer terug naar onze fietsen gelopen. Me onderweg nog steeds verbazend over de enorme cactussen die daar prachtig stonden te wezen op hun bergtoppen.
Zoals ik zei ging de terugweg een stuk voorspoediger en sneller dan de heenweg, aangezien de weg alleen maar bergafwaarts ging. Nadat we de fietsen hadden ingeleverd, zijn we naar een beroemde ijszaak gegaan in Cafayate, waar ze wijnijs verkopen. Hier hebben we een lekker bolletje rode wijn gegeten en zijn we vervolgens teruggekeerd naar het hostel. Hier hebben we lekker gechilld en gewacht op een groots avondmaal wat in ons hostel gemaakt zou worden: een echte Argentijnse Asado (BBQ)! Argentijnen zijn de grootste vleeseters die ik ooit heb gezien! Linde en ik hebben ons dan ook echt zitten verbazen over de hoeveelheden vlees die de Argentijnse dame tegenover ons naar binnen werkte. Maar liefst 4 enorme stukken biefstuk! Onder het genot van een glas wijn, salade, gebakken aardappels en knoflooksaus heb ik eindelijk mijn behoefde aan vlees weer kunnen bevredigen ;) 2 grote stukken biefstuk doen wonderen! Haha. Ook werd er nog een leuke toost uitgebracht door de 'asador' (degene die de Asado bereid): si vino a cafayate sin tomar vino para que mierda vino! Google transo atoe zou hier denk ik moeite mee hebben ;) het betekend: Als je naar Cafayate komt zonder wijn te drinken, waarom ben je dan in godsnaam gekomen?! Is een leuke woordgrap.

Vandaag, woensdag, zijn we met een groepje van t hostel, waaronder het Belgische stel de quebrada de las conchas gaan bezoeken. Dit is een groot natuurgebied vol roodgekleurde bergen. Met een gids en een minibussen werden we naar alle highlights gebracht en hebben we onderweg zelfs nog even lama's kunnen aaien :) Zo blij als een kind in een speelgoedwinkel vervolgde we onze trip naar een soort natuurlijk amfitheater die was ontstaan door een enorme inkeping in het gebergte. Hier stonden ook een paar muzikanten te spelen (erg handig ter demonstratie). Ook hebben we een goede uitleg gekregen over de vorming van bepaalde erosie, die het gebergte op sommige plekken hele aparte vormen of kleuren heeft gegeven. Rond het middaguur zijn we teruggekeerd naar Cafayate en zijn we met de groep uit lunchen gegaan. Voor nog geen 3,5 euro hebben we hier gegeten als koningen en om het af te leren hebben we ook nog even een ijsje gehaald. Eenmaal terug in het hostel hadden Linde en ik niet echt meer de energie om iets te ondernemen, dus wij hebben 's middags lekker gerelaxt en de was gedaan. De Israëliërs zijn met z'n allen naar verschillende wijngaarden gegaan voor een proeverij. 'S avonds hebben we een heerlijke maaltijd klaargemaakt, bestaande uit gebakken groenten en kaasbroodjes die we op straat hadden gekocht, genieten! Nu zijn we druk bezig onze tas in te pakken en ons klaar te maken voor morgen. Dan gaan we namelijk al liftend naar een dorp zo'n 80 km verderop. Mocht het niet lukken, kunnen we altijd nog een stukje met de bus, maar niet alles. Dus we moeten sowieso een stukje liften of met de taxi. Ik ben benieuwd! De Belgen, Valerie en Ben, zouden in eerste instantie ook mee gaan liften, maar zij gaan het eerste stuk liever met de bus, dus we zullen elkaar wellicht nog zien in Cachi.

Het is alweer bijna middernacht en ik moet alles nog inpakken en douchen, dus het is weer mooi geweest voor vandaag!

Dikke kus!